Άρθρο του Σωτήριου Κουκουλάκη
Οικονομολόγου ΑΠΘ Msc – Λογιστή Α Τάξης – Ασφαλιστικού Συμβούλου – Συμβούλου
Επιχειρήσεων
Σύμφωνα με το υπόδειγμα οικονομικής μεγέθυνσης του Solow, το τελικό προϊόν μιας
οικονομία αναπτύσσεται με δύο τρόπους. Πρώτον, εάν αυξηθεί το κεφάλαιο της οικονομίας
(γη, μηχανήματα, εργαζόμενοι) ή δεύτερον, αν βελτιωθεί η τεχνολογία παραγωγής. Έχοντας
αυτή τη γνώση σαν αφετηρία θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τις αιτίες που κρατάνε
πίσω την ελληνική περιφέρεια σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης. Θα δώσουμε μια
παραπάνω βαρύτητα στον νομό Ημαθίας.
Ο Νομός Ημαθίας σε όρους ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος βρίσκονταν το 2018 στην 17 η
έβδομη θέση από 56 νομούς της χώρας. Γενικά η θέση είναι καλή, αλλά αυτό δε σημαίνει
ότι πρέπει να παραγκωνιστεί το γεγονός ότι η παραγωγή αντιστοιχεί σχεδόν στην
παραγωγή του 2001, έτους στο οποίο η χώρα εισήλθε στο ευρώ. Ακολούθησε μια
οικονομική ανάπτυξη μέχρι το 2008 και αργότερα άρχισε η παραγωγική ύφεση η οποία
συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τα σημεία όπου χωλαίνει η ανάπτυξη είναι ασφαλώς θέματα
πρόσβασης των επιχειρήσεων σε τραπεζικά κεφάλαια, θέματα δυσκολιών και επισφαλειών
κατά τις εξαγωγές αγαθών (εδώ ρόλο μπορεί να παίξει ο κρατικός φορέας ασφάλισης
εξαγωγικών πιστώσεων), ή έλλειψη ικανοποιητικής ζήτησης από την εγχώρια αγορά,
περιορισμούς στο εμπόριο που θέτει ο covid, λανθάνων προσανατολισμός όσον αφορά τις
εξαγωγές και έλλειψη έμπειρων στελεχών που θα φέρουν εις πέρας και θα προχωρήσουν
ένα εξαγωγικό σχέδιο, ξεπερασμένος τρόπος καλλιέργειας της αγροτικής γης και
περιορισμός εμμονικά στο ροδάκινο σαν παραγωγικό καρπό. Προβλήματα άρδευσης της
αγροτικής γης και δημόσια έργα που κάνουν να υλοποιηθούν δεκαετίες, χωμένα στα
συρτάρια δημόσιων υπηρεσιών σχεδόν επ΄άπειρον και μια γραφειοκρατία που τσακίζει και
τους πλέον συνεπείς.
Όλα αυτά φυσικά δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη , αλλά ούτε και με μαγικό
τρόπο. Αναλύοντας τα κακώς κείμενα , αρχικά, σχετικά με τον τραπεζικό δανεισμό, είναι
ένα θέμα το οποίο απαιτεί ριζική λύση , γιατί χωρίς τραπεζικό τομέα δεν υπάρχει ισχυρή
ανάπτυξη στην οικονομία. Δεύτερων, η ασφάλιση εξαγωγικών πιστώσεων είναι μια
δυνατότητα η οποία θα μπορούσε να βοηθήσει τους Έλληνες εξαγωγείς να προστατευθούν
από τυχόν επισφάλειες. Σχετικά με την εγχώρια ζήτηση θεωρώ ότι θα αυξηθεί
βραχυπρόθεσμα, ενώ σχετικά με την αγροτική παραγωγή, κλιμάκια πρέπει να σταλούν σε
άλλες αγροτικές οικονομίες του ΕυρωπαΪκού Νότου (Ιταλία, Ισπανία , Πορτογαλία) για να
αντιγράψουν τεχνικές και μεθόδους παραγωγής και τυποποίησης. Σχετικά με τα δημόσια
έργα , η καθυστέρηση τους ήταν διαχρονικό αγκάθι στην Ελλάδα και κάτι πρέπει να γίνει
για να επιταχυνθούν.
Πέρα από τα προαναφερθέντα ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι επιχειρείτε μια μεταστροφή
παραγωγικού μοντέλου, η οποία είναι γενναία και ριζική πρωτοβουλία, την οποία
επιτάσσει η νέα εποχή που ζούμε. Μια ισχυρότερη μεταποιητική βάση, η οποία θα παράγει
π.χ. εξαρτήματα μηχανών ή κάθε είδους μεταποιητική μονάδα, αυξάνει πολύ περισσότερο
την προστιθεμένη αξία της παραγωγής ενός τόπου από μια εμπορική επιχείρηση ή μια
επιχείρηση παροχής υπηρεσιών. Η ισχυροποίηση της μεταποιητικής βάσης λοιπόν και ο
εκσυγχρονισμός της αγροτικής παραγωγής είναι η απάντηση στο θέμα της ασθμαίνουσας
περιφερειακής ανάπτυξης.
